Cornelii Taciti Annalium (eBook)

Libri XI-XVI

Cornelius Tacitus (Autor)

C. M. Herzog (Herausgeber)

eBook Download: EPUB

2022 | 1. Auflage
164 Seiten
Books on Demand (Verlag)
978-3-7557-6872-2 (ISBN)

Infos

Annalium libri by Cornelius Tacitus are written in Latin. This book, pars II, is distinguished by careful typing and proofreading. Unlike scanned old books, which often reveal quite a large number of typing errors and even (partly) missing pages, this book is a reliable copy of the work. The honorable reader may expect a profound knowledge of Latin on the part of the academic copy typist and proofreader. The editor publishes these works without any omissions. This text is faithful to the edition by Fridericus Haase in 1855. Annalium libri von Cornelius Tacitus sind geschrieben in lateinischer Sprache. Dieses Buch, pars II, zeichnet sich aus durch sorgfältige Abschrift und Korrekturlesung. In gescannten alten Büchern finden sich oft viele Tippfehler und (teils) fehlende Seiten, während dieses Buch eine verlässliche Abschrift des Werks darstellt. Der verehrte Leser darf sich vom akademischen Typisten und Korrektor umfassende Kenntnisse des Lateinischen erwarten. Der Herausgeber veröffentlicht diese Werke ohne Auslassungen. Dieser Text hält sich an die Ausgabe von Fridericus Haase im Jahr 1855.

Publius (Gaius) Cornelius Tacitus was born in 56 A.D., either in Gallia cisalpina or in Gallia Narbonensis. His Annals deal with the period from the death of Augustus in A.D. 14 to the end of Nero's reign in A.D. 68. The Annals originally comprised at least 16 books, but some of them are lost. Tacitus grew up in a comfortable environment, and he studied rhetorics in Rome. Due to his excellent education, he started a career as a lawyer. He married the daughter of Agricola, a consul, which paved the way for his political career. Subsequently he became a quaestor and praetor. Then he even became responsible for the Sibylline books within a college of priests. Finally he returned to Rome and became a consul in the reign of the Emperor Nerva. His literary works show his great talent and education in prose writing. He died in ca. A.D. 120.

Textauszug

CORNELII TACITI

ANNALIUM

AB EXCESSU DIVI AUGUSTI

LIBER UNDECIMUS

Breviarium.

[Desunt acta annorum circiter decem. quae narrantur cap. 1-22, gesta sunt a. u. 800. coss. Ti. Claudio Caesare IV, L. Vitellio III.]

Cap. 1.-3. Valerius Asiaticus a Suillio et Sosibio accusatus fraude Messalinae et Vitellii evertitur et hilare moritur. 4. somnium saevitiae causa. 5. in perfidiam advocatorum lex Cincia flagitatur. 6. 7. praemiis pro patrocinio modus ponitur a principe. 8. Parthi discordant. Gotarzes pulsus vires reparat. 9. pacem init cum Vardane. 10. hic victor a suis caeditur. 11. ludi saeculares. Domitius Nero destinatur imperio. 12. Messalina Silium deperit. 13. Claudius aliud agit. leges fert. novas litterarum formas vulgat. 14. de litterarum inventoribus. 15. Claudius haruspices firmat. 16. Italicus rex Cheruscis petentibus datur. 17. mox de eo discordia gentis et bellum. 18. rebellantes Chaucos Corbulo reprimit. is severe agit in milites. 19. Frisios componit. Gannascum caedit. 20. ardor eius a Claudio repressus. fossam inter Mosam et Rhenum ducit. insignia triumphi ei indulta. 21. sic et Curtio Rufo. 22. Nonius perit. de spectaculo gladiatorum et quaestoribus.

23.-25. Galli civitatem plenam affectant et principe patrocinante impetrant, et primo quidem Aedui. patricii suppleti. lustrum conditum.

26. 27. Messalina amore vaecors Silio palam nubit. 28. turbantur aulici. 29. 30. Narcissus per paelices rem defert. 31. 32. Claudius trepidat. Messalina bacchatur, preces per Vestalem parat. 33.-36. Narcissus principem nutantem incitat, preces amolitur, sontium, in his Mnesteris, supplicium urget. 37. 38. Messalinam languente principe, dein ignaro caedi curat.

Haec gesta annis fere duobus Ti. Claudio Caesare IV, L. Vitellio III; A. Vitellio, L. Vipstano coss.

I. *** nam Valerium Asiaticum, bis consulem, fuisse quondam adulterum eius credidit; pariterque hortis inhians, quos ille a Lucullo coeptos insigni magnificentia extollebat, Suillium accusandis utrisque immittit; adiungitur Sosibius, Britannici educator, qui per speciem benivolentiae moneret Claudium cavere vim atque opes principibus infensas: praecipuum auctorem Asiaticum interficiendi [C.] Caesaris; non extimuisse contionem populi Romani; fateri gloriamque facinoris ultro petere; clarum ex eo in urbe; didita per provincias fama parare iter ad Germanicos exercitus, quando genitus Viennae multisque et validis propinquitatibus subnixus turbare gentiles nationes promptum haberet. at Claudius nihil ultra scrutatus citis cum militibus tamquam opprimendo bello Crispinum, praetorii praefectum, misit; a quo repertus est apud Baias vinculisque inditis in urbem raptus.

II. Neque data senatus copia: intra cubiculum auditur, Messalina coram et Suillio corruptionem militum, quos pecunia et stupro in omne flagitium obstrictos arguebat, exin adulterium Poppaeae, postremum mollitiam corporis obiectante. ad quod victo silentio prorupit reus et "interroga", inquit "Suilli, filios tuos: virum esse me fatebuntur." ingressusque defensionem, commoto maiorem in modum Claudio, Messalinae quoque lacrimas excivit. quibus abluendis cubiculo egrediens monet Vitellium, ne elabi reum sineret: ipsa ad perniciem Poppaeae festinat, subditis qui terrore carceris ad voluntariam mortem propellerent, adeo ignaro Caesare ut paucos post dies epulantem apud se maritum eius Scipionem percontaretur, cur sine uxore discubuisset, atque ille functam fato responderet.

III. Sed consultanti super absolutione Asiatici flens Vitellius commemorata vetustate amicitiae utque Antoniam, principis matrem, pariter observavissent, dein percursis Asiatici in rem publicam officiis recentique adversus Britanniam militia, quaeque alia conciliandae misericordiae videbantur, liberum mortis arbitrium ei permisit; et secuta sunt Claudii verba in eandem clementiam. hortantibus dehinc quibusdam inediam et lenem exitum, remittere beneficium Asiaticus ait, et usurpatis quibus insueverat exercitationibus, lauto corpore, hilare epulatus, cum se honestius calliditate Tiberii vel impetu C. Caesaris periturum dixisset quam quod fraude muliebri et inpudico Vitellii ore caderet, venas exsolvit, viso tamen ante rogo iussoque transferri partem in aliam, ne opacitas arborum vapore ignis minueretur: tantum illi securitatis novissimae fuit.

IV. Vocantur post haec patres pergitque Suillius addere reos equites Romanos illustres, quibus Petra cognomentum; [at] causa necis ex eo quod domum suam Mnesteris et Poppaeae congressibus praebuissent: verum nocturnae quietis species alteri obiecta, tamquam vidisset Claudium spicea corona evinctum, spicis retro conversis, eaque imagine gravitatem annonae dixisset; quidam pampineam coronam albentibus foliis visam atque ita interpretatum tradidere, vergente auctumno mortem principis ostendi: illud haud ambigitur, qualicumque insomnio ipsi fratrique perniciem allatam. sestertium quindecies et insignia praeturae Crispino decreta. adiecit Vitellius sestertium decies Sosibio, quod Britannicum praeceptis, Claudium consiliis iuvaret. rogatus sententiam et Scipio "cum idem" inquit "de admissis Poppaeae sentiam quod omnes, putate me idem dicere quod omnes", eleganti temperamento inter coniugalem amorem et senatoriam necessitatem.

V. Continuus inde et saevus accusandis reis Suillius, multique audaciae eius aemuli; nam cuncta legum et magistratuum munia in se trahens princeps materiam praedandi patefecerat; nec quicquam publicae mercis tam venale fuit quam advocatorum perfidia, adeo ut Samius, insignis eques Romanus, quadringentis nummorum milibus Suillio datis et cognita praevaricatione ferro in domo eius incubuerit. igitur incipiente C. Silio, consule designato, cuius de potentia et exitio in tempore memorabo, consurgunt patres legemque Cinciam flagitant, qua cavetur antiquitus, ne quis ob causam orandam pecuniam donumve accipiat.

VI. Deinde obstrepentibus his quibus ea contumelia parabatur, discors Suillio Silius acriter incubuit, veterum oratorum exempla referens, qui famam et posteros praemia eloquentiae cogitavissent pulcherrima: alioquin et bonarum artium principem sordidis ministeriis foedari; ne fidem quidem integram manere, ubi magnitudo quaestuum spectetur; quod si in nullius mercedem negotia agantur, pauciora fore: nunc inimicitias, accusationes, odia et iniurias foveri, ut quomodo vis morborum pretia medentibus, sic fori tabes pecuniam advocatis ferat. meminissent Asinii, Messalae, ac recentiorum, Arruntii et Aesernini: ad summa provectos incorrupta vita et facundia. talia dicente consule designato, consentientibus aliis, parabatur sententia qua lege repetundarum tenerentur, cum Suillius et Cossutianus et ceteri, qui non iudicium, quippe in manifestos, sed poenam statui videbant, circumsistunt Caesarem, ante acta deprecantes:

VII. Et postquam annuit, agere incipiunt: quem illum tanta superbia esse ut aeternitatem famae spe praesumat? usui et rebus subsidium [prae]parari, ne quis inopia advocatorum potentibus obnoxius sit. neque tamen eloquentiam gratuito contingere: omitti curas familiares, ut quis se alienis negotiis intendat. multos militia, quosdam exercendo agros tolerare vitam; nihil a quoquam expeti, nisi cuius fructus ante providerit. facile Asinium et Messalam inter Antonium et Augustum bellorum praemiis refertos, aut ditium familiarum heredes Aeserninos et Arruntios magnum animum induisse. prompta sibi exempla, quantis mercedibus P. Clodius aut C. Curio contionari soliti sint: se modicos senatores qui quieta re publica nulla nisi pacis emolumenta peterent. cogitaret plebem, quae toga enitesceret: sublatis studiorum pretiis etiam studia peritura. ut minus decora haec, ita haud frustra dicta princeps ratus, capiendis pecuniis [posuit] modum usque ad dena sestertia, quem egressi repetundarum tenerentur.

VIII. Sub idem tempus Mithridates, quem imperitasse Armeniis, [iussu C.] Caesaris vinctum memoravi, monente Claudio in regnum remeavit, fisus Pharasmanis opibus. is rex Hiberis, idemque Mithridatis frater, nuntiabat discordare Parthos summaque imperii ambigua minora sine cura haberi [nam] inter Gotarzis pleraque saeva, qui necem fratri Artabano coniugique ac filio eius [prae]paraverat; unde metus [eius] in ceteros; et accivere Vardanen: ille, ut erat magnis ausis promptus, biduo tria milia stadiorum pervadit ignarumque et exterritum Gotarzen proturbat; neque cunctatur quin proximas praefecturas corripiat, solis Seleucensibus dominationem eius abnuentibus, in quos, ut patris sui quoque defectores, ira magis quam ex usu praesenti accensus, inplicatur obsidione urbis validae et munimentis obiecti amnis muroque et commeatibus firmatae. interim Gotarzes Daharum Hyrcanorumque opibus auctus bellum renovat coactusque Vardanes omittere Seleuciam, Bactrianos apud campos castra contulit.

IX. Tunc distractis Orientis viribus et quonam inclinarent incertis, casus Mithridati datus est occupandi Armeniam, vi militis Romani ad excindenda castellorum ardua, simul Hibero exercitu campos persultante; nec enim resistere Armenii, fuso, qui proelium ausus erat, Demonacte praefecto. paululum cunctationis attulit rex minoris Armeniae Cotys, versis illuc quibusdam procerum; dein litteris Caesaris coercitus, et cuncta in Mithridaten fluxere, quamquam atrociorem quam novo regno conduceret. at Parthi imperatores cum pugnam pararent, foedus repente faciunt cognitis popularium insidiis, quas Gotarzes fratri patefecit; congressique primo cunctanter, dein complexi dextras apud altaria deum pepigere...

Produkt-Details

• Erscheint lt. Verlag: 23.2.2022
• Sprache: lateinisch
• Themenwelt: Geisteswissenschaften
• ISBN-10: 3-7557-6872-0 / 3755768720
• ISBN-13: 978-3-7557-6872-2 / 9783755768722